comment fut enlevé

το μεροκαματο

-σας παρακαλω.. μισο ευρω.. να παρω κατι να φαω.
-ελα.. να, παρε.
-ευχαριστω πολυ.. καλη ανασταση να εχετε.
-ε, καλα.. δεν πεθανα ακομα.
-ε.. οχι δικια σας.
-ποιανου τοτε;
-ε.. του κυριου..
-α, ενταξει τοτε.
-θα μου δωσετε ακομα μισο ευρω;
-γιατι;
-για να πιω κ κατι.
-νομιζω οτι εκμεταλλευεσαι την καλοσυνη μου.
-θα σας πω κ ενα τραγουδι.
-α, οχι.. ευχαριστω.. θα σου δωσω, θα σου δωσω..
-τι διαβαζετε;
-ενα βιβλιο.
-ναι.. τι βιβλιο; με ιστοριες;
-οχι, ακριβως.
-ποιος το εγραψε;
-ενας ρωμαιος φιλοσοφος.. κ αυτοκρατορας.
-ρωμαιος; μα.. αυτοι σταυρωσανε τον κυριο.
-ναι, αλλα αν δεν τον σταυρωνανε, δεν θα ανασταινοταν μετα..
-θα ανασταινοταν.. θα γερνουσε καποτε, θα πεθαινε κ υστερα θα ανασταινοταν.
-ναι, αλλα δεν θα ηταν το ιδιο. ετσι εγινε πιο δραματικο, πιο..
-θα μου δωσετε ακομα μισο ευρω;
-αντε παλι.. γιατι τωρα;
-ετσι.. για την παρεα.. αφου το βιβλιο σας ειναι βαρετο. αλλιως θα με ειχατε διωξει απο την αρχη.
-αντε καλα.. παρε. εισαι εξυπνος εσυ. ξερεις να διαβαζεις;
-ξερω.. θα μου δωσετε ακομα ενα;
-γιατι; για να αγορασεις κανενα βιβλιο, ε;
-οχι, γιατι αν συνεχισουμε ετσι την κουβεντα, παει το μεροκαματο..

ο νονός μου

Ο νονός μου είναι ναυτικός. Είναι ωραίο να έχεις για νονό έναν ναυτικό. Μπορεί, λόγω των ταξιδιών, να λείπει καμιά φορά το Πάσχα και να μην γίνεται να ανταποκριθεί, όπως ορίζει η παράδοση, στις πασχαλινές υποχρεώσεις του απέναντι στο βαφτιστήρι του, αλλά όταν επιστρέφει, όλο και κάποιο δώρο απίθανο κι εξωτικό θα κουβαλάει μαζί του.
Όταν ήμουν μικρός και έλειπε στη θάλασσα για μήνες ή για χρόνια, μού έστελνε καρτ ποστάλ από τη Βραζιλία ή τον Ινδικό με ευχές και με τα νέα του και δεν παρέλειπε ποτέ σχεδόν να μου τονίζει πόσα ωραία κορίτσια υπάρχουν στην Οσάκα ή στην Κορούνια, προσθέτοντας λεπτομέρειες πολύ ενδιαφέρουσες, που δυστυχώς όμως ένας πεντάχρονος αδυνατούσε να εκτιμήσει.
Χθες το πρωί με πήρε να μου ευχηθεί από τα Χανιά, όπου βρίσκεται υπό επισκευή το πλοίο του. Γνωρίζοντας από πολλές παλιότερες αφηγήσεις ότι οι ναυτικοί γλεντούν το Πάσχα και με το παραπάνω στα καράβια τους, τον ρώτησα αν ψήνουνε. «Δώδεκα κι ένας», μου απάντησε αινιγματικά. «Δώδεκα κι ένας τι;» ζήτησα διευκρινίσεις. «Δώδεκα μουσουλμάνοι και εγώ», μου είπε, «είμαστε πλήρωμα εδώ. Μόνος μου το γιορτάζω.»
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά η πρώτη μου αντίδραση ήτανε να τρομάξω. Αυτό το αβάσταχτο 12-1, έτσι όπως μου ακούστηκε σαν σκορ συντριπτικό σε βάρος του σε ποδοσφαιρικό αγώνα, έμοιαζε να εκπέμπει μια απειλή και έναν κίνδυνο θανάσιμο. Ο νονός μου πρόλαβε, ευτυχώς, και διέλυσε αυτές τις επιπόλαιες και τόσο στεριανές μου σκέψεις: «Αλλά είναι όλοι τους καλά παιδιά και αυτές τις μέρες ειδικά μου κάνουν όλα τα χατίρια. Και χθες το βράδυ που καθόμασταν όλοι μας στο σαλόνι, έκαναν διαγωνισμό ποιος θα μου πει την πιο ωραία ιστορία.»
Θυμήθηκα τότε εκείνον τον αφορισμό του Ουναμούνο, για τα ταξίδια και το διάβασμα που θεραπεύουν, αν δεν κάνω λάθος, τον ρατσισμό και τον φασισμό αντίστοιχα. Δεν ξέρω αν και ο ισπανός φιλόσοφος είχε για νονό κανέναν ναυτικό που του έλεγε παρόμοιες ιστορίες, αλλά νομίζω πως κάτι τέτοιο θα είχε στο μυαλό του, όταν τα έγραφε αυτά, τέτοια ταξίδια συνύπαρξης στην επικράτεια του «άλλου» και όχι κάποιον ακίνδυνο τουρισμό, όπως ίσως εμείς νομίζουμε, σε χώρες και βιβλία.

μοναξιες

-συγγνωμη, ψαχνετε κατι;
-ε, οχι.. περιμενω.
-τι;
-εναν φιλο.. γιατι ρωτατε;
-γιατι μενω εδω. κ εσεις τοσην ωρα ειστε εξω απο το σπιτι μου.
-ε, ετυχε..
-γιατι δεν πατε να περιμενετε παρακατω;
-γιατι; σας ενοχλω;
-οχι.. απλως μου φαινεται περιεργο..
-στο πεζοδρομιο ειμαι, κυριε. οχι στο σαλονι σας.
-α, συγγνωμη.. θελετε μηπως να περασετε κ μεσα για να περιμενετε τον φιλο σας;
-οχι, αλλα καλυτερα να περασετε εσεις. φτανει που με εστησαν εμενα. μην καθεστε τωρα κ περιμενετε κ εσεις μαζι μου.
-ο,τι θελω θα κανω. σε δημοσιο χωρο βρισκομαι.
-α, κοιταξτε να δειτε συμπτωση. κ εγω!
-οχι, εσεις ειστε εξω απο το σπιτι μου.
-αν καθισω να περιμενω στην διπλανη εισοδο, ειστε ενταξει με αυτο; ή σας ενοχλει να δινονται ραντεβου εξω απο σπιτια γενικοτερα;
-εαν δεν φυγετε, θα καλεσω την αστυνομια.
-κ δεν την καλειτε. εαν ερθει η αστυνομια πριν τον φιλο μου, τοτε θα καταθεσω κ εγω μηνυση για στησιμο σε ραντεβου.
-ε, καλα.. μπορει κατι να του ετυχε του ανθρωπου..
-κ κατεξακολουθηση, μαλιστα. αφου το ιδιο κανει καθε φορα.
-δεν νομιζω να υπαρχει τετοιο αδικημα.
-λετε, ε; εσεις για ποιο πραγμα θα με μηνυσετε, αληθεια;
-ε.. για το οτι με παρακολουθειτε.
-εσας; πρωτη φορα σας βλεπω.
-οχι εμενα.. το σπιτι μου.
-α, ωραια. παντα ηθελα να παιξω σε κατασκοπευτικο θριλερ.
-να τα πειτε στο δικαστηριο αυτα.
-ναι, κ σε δικαστικο δραμα.. δεν με χαλαει.
-ε.. ειστε ηθοποιος; καπου νομιζω οτι σας εχω ξαναδει.
-α, μηπως εσεις ειστε αυτος που παρακολουθει εμενα.
-με κοροηδευετε;
-οχι.. α, νατος! ηρθε.. σας ευχαριστω για την παρεα, παντως.
-α, ναι; παρακαλω.. φευγετε, δηλαδη; σιγουρα δεν θελετε να περασετε κ μεσα;

un giorno della vita