sim

εδω κ αρκετα χρονια χρησιμοποιω την ιδια συσκευη παλαιας τεχνολογιας ως κινητο τηλεφωνο. μολονοτι εχω εντυπωσιαστει πολλες φορες απο τα πολυπλοκα κ πολυμηχανα τηλεφωνα που βλεπω να χρησιμοποιουν οι φιλοι μου, ποτε δεν επιθυμησα να αποκτησω ενα τετοιο, αφου μια χαρα πιστευα πως τα καταφερνα με το stupidphone μου μεχρι τωρα. εδω κ λιγες μερες, ομως, το τηλεφωνο μου ετοιμαζεται να εγκαταλειψει τον ματαιο αυτον ψηφιακο κοσμο, αφου επαψε οριστικα να λειτουργει το ηχειο του. ετσι, αποφασισα να παω να αγορασω μια καινουρια συσκευη για να το αντικαταστησω.
ο πωλητης, στο πρωτο καταστημα που μπηκα, οταν του εδειξα την παλια μου συσκευη κ τον ρωτησα αν εχει καποια παρομοια, απλη κ πρακτικη, στην αρχη νομιζε οτι του κανω πλακα, μετα με ρωτησε αν τη θελω για τον παππου μου κ στο τελος, με ενα υφος, οσο γινοταν πιο συμπονετικο, με παρεπεμψε σε καποια απο τις αποθηκες-μαγαζια που πουλανε μεταχειρισμενα, οπου μπορει να εβρισκα αυτο που εψαχνα καπου αναμεσα σε ενα ζευγαρι κυαλια του ρομελ κ κατι χαλκινα μεταλλια απο τους ολυμπιακους της μοσχας.
στο δευτερο καταστημα που επισκεφτηκα προτιμησα να κρυψω την παλια μου συσκευη κ ζητησα μοναχα απο την υπαλληλο να μου δωσει ενα απλο κ φτηνο κινητο τηλεφωνο να κανω τη δουλεια μου. η υπαλληλος, που μαλλον δεν της αρεσει να της μιλανε μεταφορικα εν ωρα εργασιας, με ρωτησε τι δουλεια κανω. της απαντησα πως ειμαι διακοσμητης φωταγωγων, πραγμα που καθολου δεν φανηκε να την παραξενευει. μου εδειξε μια συσκευη κ αρχισε να απαριθμει τα χαρακτηριστικα της σαν αν ελεγε καποιο ποιημα, την απαγγελια του οποιου κ διεκοψα, οχι κ τοσο ευγενικα, για να την ρωτησω εαν αντεχει σε συνθηκες ελλειψης βαρυτητας ή θα μου χαλασει κ αυτη οπως η προηγουμενη. η κουβεντα μας τελειωσε εκει. η υπαλληλος εφυγε για να φωναξει την ασφαλεια του καταστηματος κ εγω πηρα τη συσκευη κ πηγα στο ταμειο να πληρωσω.
μετα στο σπιτι, λιγο πριν αποχαιρετησω για παντα το παλιο μου κινητο, παρακολουθησα με συγκινηση την τελετη παραδοσης-παραλαβης των επαφων απο τη μια συσκευη στην αλλη. καποιες απο αυτες τις επαφες πλεον δεν μου λενε απολυτως τιποτα, οσο κ αν σπαω τωρα, μεταφορικα, το κεφαλι μου για τις θυμηθω, οσο κ αν καποτε, ισως, παραλιγο να το σπασω κυριολεκτικα για να τις αποκτησω. ωστοσο, δεν τις διαγραφω. τις κραταω, προσδοκωντας την ανασταση της αναμνησης τους καποια στιγμη στο μελλον απο μια τεχνολογικη εξελιξη που η sim του εγκεφαλου μου ακομα αδυνατει να την χωρεσει.

ενας σουπερηρωας χωρις φιλοδοξιες

-αν ησουν σουπερηρωας, ποια υπερδυναμη θα ηθελες να εχεις;
-να ειμαι αορατος.
-αληθεια; γιατι;
-για να μπορω να πηγαινω στις καφετεριες κ να βουταω κουλουρακια στους καφεδες των αλλων χωρις να με βλεπουν.
-τι; μονο αυτο;
-ναι, αν ημουν ενας καλος αορατος σουπερηρωας, αυτο θα εκανα.
-κ αν ησουν κακος;
-τοτε θα εκλεβα τα ρεστα κ τα τιπς απο τα τραπεζια.
-πλακα μου κανεις; θα ειχες τετοια υπερδυναμη κ θα την ξοδευες ετσι επιπολαια; δεν εχεις καμια φιλοδοξια;
-ενταξει, αλλαξα γνωμη.. δεν θα ηθελα να ειμαι αορατος.
-αλλα, τι;
-θα ηθελα να περναω μεσα απο τοιχους.
-α, ωραια. γιατι;
-για να μην ανοιγοκλεινω συνεχεια την πορτα κ κρυωνει το σπιτι.

γιαννης χωρις σπιτι

κατω απο το σπιτι, εδω στην πλατεια ιπποδρομιου, υπαρχει ενας χωρος οπου δινονται καθημερινα συσσιτια σε απορους. αυτες τις μερες ο χωρος αυτος ειναι συνεχεια ανοιχτος, ακομα κ τη νυχτα, κ εχουν μαζευτει εδω ολοι οι αστεγοι της πολης για να μην πεθανουν απο την παγωνια (αυτη τη στιγμη στη θεσσαλονικη το θερμομετρο δειχνει -6). πριν λιγο κατεβηκα να πεταξω τα σκουπιδια κ ακουσα καποιον να φωναζει απο πισω μου: "γιαννακη, χρονια σου πολλα για χθες!". αν κ το ονομα μου σπανιο δεν το λες, ειμαι απο αυτους που οταν το ακουν στον δρομο, γυριζουν παντα να δουνε ποιος τους φωναξε. ακομα κ οταν βρισκομαι σε καποιο μερος οπου δεν γνωριζω κανεναν απολυτως. τελος παντων, γυρισα να πω ευχαριστω κ ειδα οτι η ευχη απευθυνοταν σε εναν απο τους αστεγους, που ειχε βγει για λιγο εξω απο τον χωρο να κανει ενα τσιγαρο. ο αλλος γιαννης, χαρουμενος, αν οχι ενθουσιασμενος, απαντησε στον επισης αστεγο φιλο του: "ευχαριστω, ευχαριστω! ελα, παρε ενα τσιγαρο.. κερναω! μου τα εδωσε δωρο ο περιπτερας!" αμεσως, λες κ ειχε δοθει κατι σαν συνθημα, αλλοι τεσσερις ανδρες ρακενδυτοι εμφανιστηκαν απο το πουθενα, φωναζοντας "χρονια πολλα, ρε γιαννη", χτυπωντας τον εορταζοντα στην πλατη κ παιρνωντας κ αυτοι μεριδιο απο το γενναιοδωρο κερασμα του. αυτος, αντι να γκρινιαξει που του ρημαζαν το πακετο κ που δεν θα ειχε τιποτα μετα για να καπνισει, φαινοταν να το διασκεδαζει αφανταστα. σαν να γινοταν παρτυ ξαφνικα για χαρη του κ να ειχαν ερθει ολα τα αγαπημενα του προσωπα εκει να μοιραστουν μαζι του τη χαρα του. μπορει σπιτι χωρις γιαννη να μην κανει προκοπη, αλλα ολες αυτες τις μερες των γιορτων που περασαν, τετοια εικονα σαν κ αυτην, τοσο γνησια κ ειλικρινα εορταστικη, δεν ειδα πουθενα αλλου. μονο εδω, σε αυτον τον γιαννη χωρις σπιτι.

j'ai assis la beauté sur mes genoux