τωρα το καλοκαιρι, επειδη εχω λευκη κ πρεπει να προφυλαγομαι απο την εντονη ηλιοφανεια, κυκλοφορω παντα τη μερα με καπελο. παλιοτερα με εκνευριζαν αφανταστα αυτοι οι λεκεδες πανω στο προσωπο μου, αλλα οπως λεει κ ενας φιλος μου γιατρος, απο ολα τα αυτοανοσα μού ετυχε το πιο ακινδυνο, οποτε εχω παψει να γκρινιαζω.
για καποιον λογο, οποτε μπαινω να ψωνισω σε καποιο μαγαζι φορωντας το καπελο μου, οι πωλητες με περνανε για ξενο κ αρχιζουν να μου μιλανε στα αγγλικα για να με εξυπηρετησουν. συνηθως τους διακοπτω λεγοντας τους ενα ξενερωτικο "ελληνας ειμαι" κ δεν τους αφηνω να αξιοποιησουνε το λοουερ τους. καμια φορα, αμα εχω ορεξη, παριστανω για λιγο τον τουριστα, αλλα επειδη τα αγγλικα μου ειναι τραγικα, δεν με καταλαβαινουν, οποτε, κ για να μην ομολογησω την απατη μου, αναγκαζομαστε να συνεχισουμε την κουβεντα μας στη νοηματικη κ στο τελος φευγω εχοντας αγορασει κατι τελειως αχρηστο, το οποιο ομως θα μπορουσε να κανει πολυ μεγαλη εντυπωση στους φιλους μου, εκει στην αγνωστη κ εξωτικη χωρα, απο οπου κ υποτιθεται πως εχω ερθει.
το σαββατο, που μπηκα σε εναν φουρνο να παρω κατι για να φαω, παρασυρθηκα απο το "καν αϊ χελπ γιου" της φουρναρισσας κ ειπα να ζησω ξανα για λιγο τον μυθο στην ελλαδα. επειδη, ομως, η προφορα μου της θυμισε μαλλον κατι οικειο, φανηκε να ενθουσιαζεται κ με ρωτησε σε μια γλωσσα ακατανοητη κατι που εγω αυθαιρετα μετεφρασα ως: "πού εισαι, ρε πατριδα; πώς βρεθηκες εσυ εδω;" "πού να σου εξηγω.. μεγαλη ιστορια", της απαντησα, παντα σε αυτα που εγω θεωρω ως αγγλικα, κ εφυγα βιαστικα, σκορπωντας ενα σωρο ερωτηματικα ξωπισω μου. λιγο αργοτερα, κ μασουλωντας το τυροψωμο που ειχα μολις αγορασει, σκεφτηκα οτι απο ολες τις φορες που εχω παραστησει τον παραξενο ταξιδιωτη, αυτη ηταν κ η πιο αυθεντικη, αφου αυτο το "μεγαλη ιστορια", που ειπα ως υπεκφυγη, ισχυει μια χαρα κ για απαντηση σε ολα τα "πώς βρεθηκες εσυ εδω;" του κοσμου.
αλλωστε, κ ο φιλος μου ο γιατρος, που ειναι κ επιστημων ανθρωπος, οταν τον ρωτουσα στην αρχη πώς εμφανιστηκε η λευκη, ετσι απο το πουθενα, στα μουτρα μου, κατι τετοιες αοριστες, μα τελικα πολυ σωστες, απαντησεις θυμαμαι πως μου εδινε.
για καποιον λογο, οποτε μπαινω να ψωνισω σε καποιο μαγαζι φορωντας το καπελο μου, οι πωλητες με περνανε για ξενο κ αρχιζουν να μου μιλανε στα αγγλικα για να με εξυπηρετησουν. συνηθως τους διακοπτω λεγοντας τους ενα ξενερωτικο "ελληνας ειμαι" κ δεν τους αφηνω να αξιοποιησουνε το λοουερ τους. καμια φορα, αμα εχω ορεξη, παριστανω για λιγο τον τουριστα, αλλα επειδη τα αγγλικα μου ειναι τραγικα, δεν με καταλαβαινουν, οποτε, κ για να μην ομολογησω την απατη μου, αναγκαζομαστε να συνεχισουμε την κουβεντα μας στη νοηματικη κ στο τελος φευγω εχοντας αγορασει κατι τελειως αχρηστο, το οποιο ομως θα μπορουσε να κανει πολυ μεγαλη εντυπωση στους φιλους μου, εκει στην αγνωστη κ εξωτικη χωρα, απο οπου κ υποτιθεται πως εχω ερθει.
το σαββατο, που μπηκα σε εναν φουρνο να παρω κατι για να φαω, παρασυρθηκα απο το "καν αϊ χελπ γιου" της φουρναρισσας κ ειπα να ζησω ξανα για λιγο τον μυθο στην ελλαδα. επειδη, ομως, η προφορα μου της θυμισε μαλλον κατι οικειο, φανηκε να ενθουσιαζεται κ με ρωτησε σε μια γλωσσα ακατανοητη κατι που εγω αυθαιρετα μετεφρασα ως: "πού εισαι, ρε πατριδα; πώς βρεθηκες εσυ εδω;" "πού να σου εξηγω.. μεγαλη ιστορια", της απαντησα, παντα σε αυτα που εγω θεωρω ως αγγλικα, κ εφυγα βιαστικα, σκορπωντας ενα σωρο ερωτηματικα ξωπισω μου. λιγο αργοτερα, κ μασουλωντας το τυροψωμο που ειχα μολις αγορασει, σκεφτηκα οτι απο ολες τις φορες που εχω παραστησει τον παραξενο ταξιδιωτη, αυτη ηταν κ η πιο αυθεντικη, αφου αυτο το "μεγαλη ιστορια", που ειπα ως υπεκφυγη, ισχυει μια χαρα κ για απαντηση σε ολα τα "πώς βρεθηκες εσυ εδω;" του κοσμου.
αλλωστε, κ ο φιλος μου ο γιατρος, που ειναι κ επιστημων ανθρωπος, οταν τον ρωτουσα στην αρχη πώς εμφανιστηκε η λευκη, ετσι απο το πουθενα, στα μουτρα μου, κατι τετοιες αοριστες, μα τελικα πολυ σωστες, απαντησεις θυμαμαι πως μου εδινε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου