μαιτρ κ μαργαριτας

εχουν πλακα οι μετονομασιες των οδων. βγαινει μια δημοτικη αρχη, βαφτιζει εναν δρομο με το ονομα ενος ιστορικου προσωπου ή ενος σπουδαιου γεγονοτος, καποιοι γουσταρουν, καποιοι στραβωνουνε.. συμβαινουν αυτα στις δημοκρατιες, οπου δεν υπαρχουν αδιεξοδα για να δωσουμε κ σε αυτα απο ενα ονομα μεγαλο κ λαμπρο κ να ξενοιασουμε. υστερα γινονται εκλογες, κερδιζει η παραταξη που προσκειται σε εκεινους που προηγουμενως ειχαν στραβωσει κ αλλαζει στα γρηγορα τα ενοχλητικα ονοματα των δρομων, πριν να τα συνηθισει ο κοσμος, αφου η συνηθεια ειναι δυναμη ακατανικητη κ κανεις δεν μπορει μαζι της να τα βαλει. αν, για παραδειγμα, διαβασει κανεις το χρονικο των αλλεπαλληλων μετονομασιων της τωρινης οδου αλεξανδρου σβωλου (πρωην πριγκιπος νικολαου, πρωην πολωνιας κ.λπ.) στο κεντρο της θεσσαλονικης, μπορει να δει ολοκληρη την πολιτικη ιστορια της χωρας στον τελευταιο αιωνα. υπαρχουν, βεβαια, κ καποιες αλλες δημοτικες αρχες, πιο συμβιβαστικες ασπουμε, που προτιμουν να δινουνε στους δρομους ονοματα ακινδυνα κ ουδετερα. οπως συμβαινει στη γειτονια οπου μενω τωρα, οποτε ερχομαι στον βολο. εδω ολοι οι δρομοι εχουν ονοματα λουλουδιων: οδος κυκλαμινου, οδος τριανταφυλλου, οδος πανσε κ τετοια. φανταζομαι, καμια φορα, ενα μελλοντικο δημοτικο συμβουλιο να ερχεται κ να μετονομαζει την οδο μαργαριτας, οπου βρισκεται το σπιτι μου, σε οδο γαρδενιας κ οι γειτονες μου, προσβεβλημενοι απο την πραξη αυτη, να κλεινουνε τον δρομο κ εις ενδειξιν διαμαρτυριας να μοιραζουν μαργαριτες στους περαστικους ή ακομα καλυτερα να πηγαινουν κ να μαδανε ομαδικως μαργαριτες μπροστα στο δημαρχειο. παντως, αν βγει στις επομενες εκλογες καποιος υποψηφιος δημαρχος κ υποσχεθει πως θα μετονομασει τον καθετο στην οδο μαργαριτας δρομο σε οδο μαιτρ, ετσι ωστε οταν με ρωτουν πού μενω, να λεω "μαιτρ κ μαργαριτας", εγω θα τον ψηφισω

où l'on croit encore aux contes

το ψευτοφωνο

ειναι ενας τυπος στην παραλια που ζητιανευει τραγουδωντας παλια λαϊκα. κραταει παντα, με εναν τροπο πολυ επαγγελματικο, ενα μικροφωνο, το οποιο δεν ειναι συνδεδεμενο πουθενα κ μοιαζει να το εχει μοναχα για τη μοστρα. κ ομως, οταν καποιος περαστικος ριξει κανενα κερμα μες στο κουτι που εχει μπροστα του, ο πλανοδιος τραγουδιστης απομακρυνει στιγμιαια το ψευτομικροφωνο απο το στομα του, λεει οσο πιο χαμηλοφωνα μπορει "ευχαριστω" κ αμεσως το ξαναφερνει κοντα του κ αρχιζει παλι να ξελαρυγγιαζεται. οπότε, με καποιον τροπο, εκει, μες στο κεφαλι του τουλαχιστον, το μηχανημα φαινεται πως λειτουργει κ κανει τη δουλεια του. σημερα το απογευμα, που βγηκα να κανω βολτα στην παραλια, τον πετυχα ξανα να τραγουδα "τα μαζεψα τα πραγματα κ εφυγα απο το σπιτι". αναρωτηθηκα εαν το εννοει κ αν ειναι κ αστεγος, εκτος απο επαιτης. διπλα του, δυο τσογλανακια τον πειραζανε κ του ζητουσανε αυτογραφο. αυτος εκανε νοημα να περιμενουν να ολοκληρωσει το τραγουδι. εκεινα, ανυπομονα, επεμεναν. αυτος μαλλον αγχωθηκε, ισως κ να φοβηθηκε μην του αρπαξουν το κουτι με τις εισπραξεις της ημερας, κ προσπαθωντας να τα διωξει, του γλιστησε απο το χερι το ψευτοφωνο. ο κροτος που εβγαλε προσκρουοντας επανω στο οδοστρωμα ξεκουφανε ολοκληρη την πολη

τα καγκελα

οταν σπουδαζα στην αθηνα, στην εισοδο της πολυκατοικιας, απεναντι ακριβως απο το παραθυρο μου, κοιμοταν ενας αστεγος. ολη τη μερα γυρναγε κ το βραδυ ερχοταν κ την επεφτε εκει, οπου ειχε αφημενες μονιμα μια-δυο κουβερτες κ το στρωμα του. ενα απογευμα γυρισε κ βρηκε καποιον αλλον να κοιμαται εκει ακριβως στη θεση του. εκπληκτος εσκυψε απο πανω του να δει ποιος ειναι, προσεχτικα, χωρις να τον ξυπνησει, κ στη συνεχεια αρχισε να ρωταει στα μαγαζια παραδιπλα μηπως τυχον τον γνωριζαν. στο τελος, με ειδε που ειχα βγει να δω τι παιζει στο παραθυρο κ ηρθε απο κατω κ με ρωτησε: "συγγνωμη, ρε φιλε, ποιος ειναι αυτος εδω; τον ξερεις;" "οχι", του απαντησα εγω. "καλα, τι σοϊ ανθρωποι ειναι αυτοι; την πεφτουν οπου βρουνε;" συμπληρωσε σχεδον με αγαναχτηση. παρολα αυτα, δεν φανηκε να θελει να κανει φασαρια. πηγε κ εκατσε σε ενα σκαλι διπλα στον κοιμισμενο κ τον περιμενε υπομονετικα να σηκωθει για να διεκδικησει εκ νεου το αυτοσχεδιο κρεβατι του.
λιγες μερες μετα εβαλαν καγκελα απεναντι στην εισοδο της πολυκατοικιας κ ετσι αναγκαστηκε ο αστεγος γειτονας μας να "ξεσπιτωθει" κ δεν τον ξαναειδαμε. δυστυχως, τοτε μαλλον κανεις δεν βρεθηκε να πει: "τι σοϊ ανθρωποι ειναι αυτοι; βαζουνε καγκελα οπου βρουνε;"